ÖFKE I Damla damla eridim Hüzne biriktim Karardı aydınlık sözler Aydınlık yüzler Yığılıyor Öfke kin kaygı Ne gelecek günler bir müjde saklıyor Ne bir ilerleme halindeyiz Hep bir kılıç üzerinde Hep çapraz ateşlerdeyiz II Kardeşlik denilen bir oyunda Yaprak yaprak soyuldum Pay edildim Parçanın bütüne üstünlüğü gibi Taş katılığında bir yalana döndüm Dalga dalga yayıldım Söylendim dilden dile Bulut oldum Yağdım Bir toz kalmadı benden sanıldı Yalnız bir giz sakladım kendime Gözde ışık Dizde fer Patladı patlayacak bir öfkenin Hem ilk hem son haliyim III Öfke patladı Cam kırıldı Kesildi arter Yufka bir yüreğin sonudur bu denildi Ne çabuk unutuldu oysa Kesile biçile insanlaştığım Normal birey kimliğim Yalıtılmış hicran Ve nevroz Yani kuşku götürmez varlığım O ince O uygar halim IV Bağıra çağıra Bir çağ daha devriliyor Çığ gibi büyüttüğü suçunu bana yükleyerek Silinerek anılardan Bir enkaza dönüşen bana Hayatla ölümün Düşle ideailin Bir intiharla paylaştığı bana Yani parça parça Öfkeye sürüklenen bana V Sıyrıldım bütün kozmik düşlerden Tabiatıma döndüm Hiç bir korkum kalmadı Tabii afetlerden Yalnızca kendim için Şiire sakladım intihar lüksünü Asıl burjuva dayatmalar Ve cinayet fikri çıldırtıyor beni A. Galip