kimden: abdullah yildirim

dikkat ediyorum da gruba mesaj gönderen arkadaşların çoğu kendi yazdıkları şiirleri gönderiyorlar. bu durum sadece bu grup için geçerli bir durum değil. garip bir biçimde bu ülkede okurdan çok yazar/şair var. herkes yazmak heveslisi. halbu ki yazmak öyle özenilecek bir şey değildir. yani zordur yazmak ve insana sıkıntı ve acı verir bol bol. yazanlar hiç okumuyorlar demiyorum elbette. ama nedense yazmaya daha meyilli bir milletiz biz. yoksa bana mı öyle geliyor. okumak/okur olmak hakkında hiç düşünüyor muyuz acaba. belki de "okumak" üzerinde düşünülecek bir şey midir diyeceksiniz. ama dünyada okur merkezli bir dizi edebiyat kuramı geliştirilmiş. yani okumak gerçekten bu kadar önemli mi? okur olmanın gerekleri nelerdir? ciddi bir okur nelere dikkat etmelidir? bütün bunlar acaba üzerinde kafa yorduğumuz şeyler mi? hiç sanmıyorum. ülkedeki edebiyat ortamının düzeysizliğinden yakınıldığı ve bazı şairlerin hiç ama hiç anlaşılmadığının düşünüldüğü (ve gerçekten de anlaşılmadığı) bir dönemde/ülkede okur olmaktan bahsetmek, okurun önemine vurgu yapmak sizce ne kadar anlamlı olabilir? bana öyle geliyor ki "adam olmak" yolunda daha atacağımız çok adım var.
geçenlerde moskova'lı bir arkadaşımla sohbet ederken bana bir rus atasözünden bahsetti: "yazmadan durabiliyorsan bekle. ancak yazmadan duramadığın zamanlarda yaz"