kimden: abdullah yildirim
dikkat ediyorum da gruba mesaj gönderen arkadaşların çoğu kendi yazdıkları
şiirleri gönderiyorlar. bu durum sadece bu grup için geçerli bir durum değil. garip
bir biçimde bu ülkede okurdan çok yazar/şair var. herkes yazmak heveslisi. halbu ki
yazmak öyle özenilecek bir şey değildir. yani zordur yazmak ve insana sıkıntı ve
acı verir bol bol. yazanlar hiç okumuyorlar demiyorum elbette. ama nedense yazmaya daha
meyilli bir milletiz biz. yoksa bana mı öyle geliyor. okumak/okur olmak hakkında hiç
düşünüyor muyuz acaba. belki de "okumak" üzerinde düşünülecek bir şey
midir diyeceksiniz. ama dünyada okur merkezli bir dizi edebiyat kuramı geliştirilmiş.
yani okumak gerçekten bu kadar önemli mi? okur olmanın gerekleri nelerdir? ciddi bir
okur nelere dikkat etmelidir? bütün bunlar acaba üzerinde kafa yorduğumuz şeyler mi?
hiç sanmıyorum. ülkedeki edebiyat ortamının düzeysizliğinden yakınıldığı ve
bazı şairlerin hiç ama hiç anlaşılmadığının düşünüldüğü (ve gerçekten de
anlaşılmadığı) bir dönemde/ülkede okur olmaktan bahsetmek, okurun önemine vurgu
yapmak sizce ne kadar anlamlı olabilir? bana öyle geliyor ki "adam olmak"
yolunda daha atacağımız çok adım var.
geçenlerde moskova'lı bir arkadaşımla sohbet ederken bana bir rus atasözünden
bahsetti: "yazmadan durabiliyorsan bekle. ancak yazmadan duramadığın zamanlarda
yaz"